Zdobycie pracy może być trudne dla każdego, ale dla osób z niepełnosprawnością wzroku jest jeszcze trudniejsze. Powodem tego jest fakt, że istnieją pewne predyspozycje, z którymi muszą sobie radzić osoby z niepełnosprawnością wzroku, które mogą powodować, że trudniej im będzie znaleźć pracę niż innym osobom.
Nierówności oparte na społeczno-ekonomicznych uwarunkowaniach zdrowia wpływają na rozpowszechnienie upośledzenia wzroku i ślepoty
Przeprowadzono kilka badań dotyczących związku między ślepotą a uwarunkowaniami społeczno-ekonomicznymi. Chociaż badania te mają różne wyniki, większość z nich wykazała, że osoby ze słabego statusu społeczno-ekonomicznego mają tendencję do częstszego występowania upośledzenia wzroku.
Nierówności oparte na społeczno-ekonomicznych determinantach zdrowia mają bezpośredni wpływ na rozpowszechnienie upośledzenia wzroku. Istnieje kilka strukturalnych i funkcjonalnych społecznych determinantów zdrowia, w tym płeć, pochodzenie etniczne, wykształcenie i dostęp – słowa te są produktem ekspertów strony urodek.pl. Obecność chorób oczu może być związana z tymi determinantami, ale potrzebne są dalsze badania w celu określenia roli płci.
Częstość występowania zaburzeń widzenia jest różna u poszczególnych osób, w zależności od rodzaju choroby oczu i poziomu wykształcenia. Najczęstszą chorobą oczu w populacji niewidomych jest zaćma. Choroba ta występuje częściej wśród osób niepiśmiennych i niepracujących. W badaniu dotyczącym rozpowszechnienia wad wzroku mężczyźni częściej niż kobiety mieli wady wzroku. Natomiast kobiety z dochodami rzadziej miały wady wzroku niż kobiety bez dochodów. Można to przypisać różnicom socjoekonomicznym wśród kobiet.
Wystąpiły również istotne różnice pomiędzy osobami niepiśmiennymi i piśmiennymi. Wśród kobiet występował odwrotny gradient wykształcenia. Ogólnie rzecz biorąc, im większe wykształcenie mają poszczególne osoby, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo wystąpienia u nich chorób oczu. Można to przypisać różnicom w postawach społecznych wobec ślepoty i dostępu do usług publicznych.
Na rozpowszechnienie zaburzeń widzenia wpływał również status zawodowy. Mierzono to różnicą między punktowym rozpowszechnieniem osób z dysfunkcją wzroku w różnych kategoriach społecznych. Rozpowszechnienie ślepoty i zaćmy było wyższe wśród osób bezrobotnych i nisko wykształconych, natomiast niższe wśród kobiet posiadających pracę i emeryturę. Różnice te mogły kryć głębsze nierówności płci w społeczeństwie salwadorskim.
Badania dotyczące statusu społeczno-ekonomicznego i ślepoty przeprowadzono około dekady temu. Jednak istnieje tylko kilka badań, które badały związek między ślepotą a dochodem. W celu znalezienia bardziej aktualnych badań przeprowadzono przegląd. Badania te obejmowały zarówno badania oryginalne, jak i metaanalizy.
W badaniu Global Burden of Disease Study (GBD) oszacowano, że 48,3% wszystkich przypadków MSVI (stwardnienia rozsianego i upośledzenia wzroku) było ograniczonych do Ameryki Środkowej. W tym regionie, standaryzowane względem wieku rozpowszechnienie SVI i MVI wynosiło 11,4% u kobiet i 2,7% u mężczyzn. Wyniki te plasowały Salwador na czwartym miejscu w regionie i piątym na świecie pod względem upośledzenia wzroku. Rozpowszechnienie upośledzenia wzroku było wyższe wśród kobiet, a także było wyższe wśród osób nisko wykształconych i niepracujących. Rozpowszechnienie upośledzenia wzroku wzrosło w ciągu ostatnich 30 lat.
W GBDD oszacowano również wielkość upośledzenia widzenia z bliska, upośledzenia widzenia z daleka oraz MSVI w populacji osób w wieku produkcyjnym oraz przewidziano całkowitą liczbę osób z tymi upośledzeniami w 2050 roku. Standaryzowane względem wieku rozpowszechnienie MSVI i ślepoty oszacowano na 0,4% w populacji w wieku produkcyjnym. Wykorzystując te dane, w badaniu oszacowano, że globalna populacja niewidomych wyniesie 18,1 mln w 2020 roku.
Zaburzenia poznawcze są bardziej rozpowszechnione u starszych dorosłych z zaburzeniami widzenia
Około 40 procent osób powyżej 70 roku życia ma pewien stopień utraty wzroku. Zaburzenia widzenia są związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zaburzeń poznawczych i demencji. W wielu badaniach stwierdzono, że utrata wzroku wiąże się z przyspieszonym spadkiem zdolności poznawczych. Jednak dokładne mechanizmy leżące u podstaw tego związku nie zostały w pełni ustalone. Zaproponowano kilka hipotez. Należą do nich hipoteza wspólnej przyczyny, hipoteza alokacji zasobów oraz hipoteza wspólnej przyczyny z deprywacją sensoryczną. Hipotezy te sugerują, że starsi dorośli mogą wykorzystywać więcej zasobów poznawczych do kompensacji deficytów wzrokowych i sensorycznych.
Oprócz przyczyniania się do wyższej śmiertelności związanej z demencją, zaburzenia widzenia mogą potencjalnie wpływać na jakość życia osób dorosłych. Na przykład, poważne upośledzenie wzroku może zwiększyć ryzyko upadków. Może również przyczynić się do izolacji społecznej i wczesnego umieszczenia w domach opieki. Często towarzyszy temu niższy wskaźnik uczestnictwa w życiu zawodowym. Ponadto osoby dorosłe z utratą wzroku są bardziej narażone na depresję. Częstość występowania zaburzeń widzenia jest szczególnie wysoka w krajach o niskich i średnich dochodach.
Badacze ze Stanów Zjednoczonych stwierdzili, że osoby z zaburzeniami widzenia miały znacznie większe szanse na wystąpienie zaburzeń poznawczych niż osoby bez zaburzeń widzenia. Ryzyko względne wynosiło 1,41 dla zaburzeń poznawczych i 2,37 dla wyjściowych zaburzeń poznawczych. Obecność zaburzeń sensorycznych nie miała jednak istotnego wpływu na prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń poznawczych. Badanie to zostało przeprowadzone na ogólnokrajowej reprezentatywnej próbie seniorów. Kontrolowano również kluczowe zmienne socjoekonomiczne i demograficzne. Jest to pierwsze badanie, w którym zbadano związek między zaburzeniami wzroku a zaburzeniami poznawczymi u starszych dorosłych. Badacze stwierdzili również, że starsi dorośli z utratą wzroku nie mieli szybszego tempa spadku poznawczego niż starsi dorośli bez utraty wzroku.
Do zebrania danych naukowcy wykorzystali badanie WHO dotyczące globalnego starzenia się i zdrowia osób dorosłych. W tym badaniu zebrano dane dotyczące ponad pięciu milionów amerykańskich seniorów. Obejmowały one zarówno badania obserwacyjne, jak i baterie testów poznawczych. W badaniach obserwacyjnych uczestnicy byli badani za pomocą kwestionariusza. Zadawano im pytania o to, czy doświadczyli poważnych zaburzeń poznawczych. Zadawano im również pytania typu „tak” lub „nie” dotyczące upośledzenia słuchu. Badacze pytali również uczestników o to, czy w ciągu ostatnich dwóch lat poddali się badaniu wzroku. Stwierdzili, że około jedna czwarta uczestników nie miała badania wzroku w ciągu poprzednich dwóch lat. Ponadto większość uczestników stanowiły kobiety.
Oprócz zaburzeń poznawczych, uczestnicy z zaburzeniami wzroku częściej mieli zaburzenia słuchu. Sugeruje to, że wzrok i słuch są związane z przyspieszonym spadkiem poznawczym. W rzeczywistości starsi dorośli z utratą słuchu mają zwiększone ryzyko spadku poznawczego. Częstość występowania zaburzeń widzenia była znacznie wyższa wśród uczestników z zaburzeniami słuchu.
Możliwości pracy dla osób z niepełnosprawnością wzrokową
Zdobycie pracy z niepełnosprawnością wzrokową może być wyzwaniem. Na szczęście liczba miejsc pracy dla osób niewidomych i niedowidzących rośnie. Istnieje ponad 300 różnych dziedzin zawodowych, w których można wybierać.
Departament Pracy Stanów Zjednoczonych szacuje, że w kraju jest ponad 3 miliony osób z wadami wzroku. Osoby te mogą pracować w tych samych sektorach zatrudnienia, co pracownicy widzący, ale mogą wymagać pewnych udogodnień ze strony pracodawców, aby zapewnić sobie możliwość efektywnego wykonywania pracy.
Amerykańska Fundacja na rzecz Osób Niewidomych (AFB) zapewnia wiele zasobów dotyczących kariery dla osób z dysfunkcją wzroku. Należy do nich CareerConnect, czyli blog, na którym publikowane są wpisy odnoszących sukcesy profesjonalistów z branży osób niewidomych i niedowidzących. Organizacja zachęca również działy kadr do zapewnienia bardziej zróżnicowanego doradztwa zawodowego dla pracowników niewidomych i niedowidzących.
Biorąc pod uwagę liczbę osób dotkniętych wadami wzroku w Stanach Zjednoczonych, nic dziwnego, że stopa bezrobocia jest wśród nich wyższa. W przeciwieństwie do ogółu społeczeństwa, osoby z wadami wzroku nie zawsze są świadome dostępnych dla nich możliwości zatrudnienia. W związku z tym są bardziej skłonne polegać na sieciach społecznych i innych zasobach, aby znaleźć zatrudnienie.
Jednym z najprostszych sposobów na znalezienie pracy dla osób niewidomych jest odwiedzanie miejsc pracy i interakcja z pracownikami. Może to oznaczać przeprowadzenie wywiadu informacyjnego lub job shadowing. Może to również oznaczać wejście do Internetu i sprawdzenie strony z ofertami pracy.
Na przykład, program World of Work prowadzony przez Perkins School for the Blind łączy uczniów szkół średnich z dysfunkcją wzroku z pracą na stanowisku podstawowym w rejonie Bostonu. Program uczy także budżetowania i umiejętności nawiązywania kontaktów.
Istnieją również inne, mniej znane źródła kariery dla osób niewidomych i niedowidzących. Należą do nich strony internetowe, które zawierają listę ofert pracy dla osób z dysfunkcją wzroku. Niektóre z nich to AFB Job Listing, CareerConnect, ACB Job Connection, National Institute for the Blind oraz Workforce Recruitment Program.
Istnieją również bardziej złożone zasoby, z których możesz skorzystać, aby pomóc sobie w nawigacji w procesie poszukiwania pracy. Należą do nich terapeuta słabowidzący, który może pomóc Ci w efektywnym wykorzystaniu reszty Twojego wzroku, jak również oceny słabowidzące. Specjaliści ci mogą również udzielić rekomendacji dotyczących potencjalnych karier zawodowych dla osób niedowidzących.
Istnieje wiele innych źródeł informacji o karierze, które możesz odkryć, w tym te zapewniane przez władze federalne, stanowe i lokalne. Należy do nich Program Przedsiębiorczości, który pozwala osobom z niepełnosprawnością wzroku na ustawienie stoisk z napojami w budynkach rządowych i samorządowych oraz w miejscach odpoczynku wzdłuż autostrad stanowych i federalnych.
CDC szacuje, że 3,2 miliona ludzi w USA jest dotkniętych wadami wzroku. Bureau of Labor Statistics szacuje, że stopa bezrobocia dla tej populacji wynosi około 15%, co jest znacznie wyższe niż ogólna stopa 5%. Liczba ta wynika w dużej mierze z faktu, że pracodawcy niekoniecznie wierzą, że osoby niedowidzące są w stanie wykonywać swoją pracę. Na szczęście technologia znacznie ułatwiła osobom niewidomym i niedowidzącym znalezienie pracy.
